توسل به اولیاء الهی
مشخصات کتاب
مولف:جعفر سبحانی
مقدمه
توسل به عزیزان درگاه الهی از جمله مسائلی است که میان مسلمانان جهان رواج کامل دارد، و از روزی که شریعت اسلام به وسیله پیامبر (صلی الله علیه و آله) ابلاغ شد از طریق احادیث اسلامی مشروعیت آن نیز، اعلام گردید. تنها در قرن هشتم اسلامی بوسیله «ابن تیمیه»، مورد انکار قرار گرفت و پس از دو قرن بعد، وسیله «محمد بن عبدالوهاب» این جریان تشدید شد، و توسل به اولیاء الهی نا مشروع و بدعت معرفی گردید و احیانا عبادت اولیاء خوانده شد. و جای گفتگو نیست که عبادت غیر خدا شرک و حرام خواهد بود. ما درباره معنی عبادت بحث جداگانه ای خواهیم داشت و یادآور خواهیم شد که توسل به اولیاء به یک صورت «عبادت» و «شرک» محسوب شده و به صورت دیگر، مطلوب و مستحب خواهد بود و بویی از عبادت نخواهد داشت، و در این جا فعلا به توضیح آن نمی پردازیم، چیزی که مهم هست بدانیم اینکه توسل به اولیاء الهی به دو صورت انجام می گیرد: 1 _ توسل به ذات آنان مثل اینکه بگوئیم: «اللهم انی اتوسل الیک بنبیک محمد (صلی الله علیه و آله) ان تقضی حاجتی» بار الها من به پیامبرت محمد (صلی الله علیه و آله) توسل می جویم که حاجت مرا روا فرما. 2 _ توسل به مقام و قرب آنان در درگاه الهی و حقوق آنها مثل اینکه بگوییم: «اللهم انی اتوسل الیک بجاه محمد (صلی الله علیه و آله) و حرمته و حقه ان تقضی حاجتی». بار الها من مقام و احترام آنان را که در نزد تو دارند وسیله خود قرار می دهیم